زندگی نامه:

شهيد حاج عبدالحسين آقائي در سال 1336 در اهواز به دنيا آمد از همان اوان كودكي و نوجواني و دبستان و دبيرستان استعداد فراوان خود را نشان داد . علاقه وافر او به مطالعه دروس در نهايت خود بود . در سال 1355 در رشته فيزيك دانشگاه شهيد چمران اهواز قبول و تا بعد از انقلاب اسلامي مشغول به تحصيل در اين رشته شد و همراه با كسب علم و دانش رابطه خود را با انقلاب مستحكمتر كرده و هم دوش دانشجويان مسلمان و ملت ايران جهت محو سلطه ابرجنايتكاران و مزدوران شاه تلاش مي كرد.

پس از پيروزي انقلاب اسلامي به دليل بالا بودن معدل تحصيلي او در رشته تحصيلي اش در دانشكده نفت آبادان پذيرفته شد . به اهواز آمد و همچنان فعاليتهاي خود را ادامه داد.

اين بار در فضاي عطر آگين و روح افزاي جبهه هاي جنگ دين خويش را ادا مي كرد . شهيد آقايي در اكثر عملياتهاي جنوب در كنار ديگر برادران رزمنده اش شركت كرد تا سرانجام در عمليات غرور آفرين والفجر 8 در ظهر آخرين روز از آخرين ماموريتش و همزمان با فارغ التحصيلي وي در رشته مهندسي نفت شوق ديدار معبود را پسنديد و به سوي او پر كشيد.

راهش پر رهرو و روانش غرق در رحمت خداوندي باد

وصیت نامه:

شكر خداوند را كه سعادتي نصيبم نمود كه در آرزوي وصل محبوب خويش سر از پا نشناخته ، اهل و ديار را پشت سر بنهاده و راهي جبهه ، آن معبد بزرگ، آن مكان مقدس، كه در آن رنگ و بوي دنيايي نيست و هر آنچه هست معنويت هست و عشق، بشتابم. اين چه سر و سودايي در وجود انسان است كه تابع ظواهر فريبنده اين دنياي فاني خواهد شد و همان دم كه احساس رفتن از اين مكان به آخرت را مي كند شروع به ندامت مي كند.

سوف استغفر لكم ربي انه هو الغفور الرحيم

حال نمي دانم كه اين مهمان پر از غم و درد كه تحفه اي جز توبه و ندامت و شرمندگي از ارتكاب گناه را ندارم پذيرا خواهد بود.

بارالها پس از كوتاهي ورزيدن بر اسراف بر نفس خود ، عذر خواه و پشيمان و شكسته خاطر و اقرار كننده و توبه كننده به درگاهت در آمده ام و از آنچه از من سر زده است پناهگاهي نمي بينم ، خداوند پس عذرم بپذير و بر شدت پريشانيم رحمت فرست.

حال كه احساس مي كنم تا چند روز ديگر در اين دنيا نخواهم بود ازپدر و مادرم طلب بخشش و مغفرت و از برادرانم و خواهرانم محمد حاجي، غلامحسين، غلامعباس، محمد رضا، قدرت الله ، مليحه، منير و مريم التماس دعا مي خواهم و دست و پيشاني تك تكشان را مي بوسم.

همچنين از خداوند براي همسرم سعيده و دخترم سارا طلب صبر و استقامت در مقابل مشكلات را مي نمايم ، و از همسرم مي خواهم كه با تمام توان جهت تربيت صحيح سارا بكوشد به طوري كه احساس بي پدري نكند؛ و از تمام فاميل و دوستان و آشنايان به خصوص برادران دانشجو مي خواهم كه اگر گناهي حرفا و عملا از من ديده اند مرا مشمول سعه صدر و وسعت نظر خودشان قرار دهند.

اميد آنكه عزيزان اسلام در هنگامه هاي راز و نياز با معبود ، ظهور منجي عالم بشريت حضرت مهدي (عج) طول عمر با عزت امام ، پيروزي قريب الوقوع رزمندگان اسلام ا، شادي روح شهيدان ، شفاي معلولين و مجروحين ،آزادي اسراي اسلام ، صبر و استقامت خانواده شهدا و آمرزش گناهانمان و لغزشهاي خود و ما را از نظر دور ندارد.

الاحقر عبدالحسين آقائي